Seydişehir’de örnek bir bahçesi olan Recep Suluçay abimiz “Alim sana bir müjdem var” diye söze başladı. Hayrola dedim.

Sigarayı boşladım dedi. Kaç yıldır içiyorsun dedim? 60 yıla yakın içiyorum dedi.

Allah rahmet eylesin en sevdiğin arkadaşını kaybetmişsin deyince gülüştük.

Bahçesine beton katmayan, çiçeklerle ile çevrili çimen üstünde, misafirlerini ağırladığı özel masada bizleri karşılarken bir yandan da çok sevdiği sanat müziği çalıyordu.

Recep abi müzik böyle hep çalar mı? Deyince yanımızdaki yakını bu bahçe müziksiz olmaz.

Bu mahallenin çocukları bahçenin adını müzikli bahçe koydular deyince hep birlikte gülüştük.

Daha sohbete koyulmadan bana müsaade dedi. Kendi elleri ile kahvesini bizlere ikram etti. Kahve ikramı bu güzel bahçenin adetlerindenmiş meğerse.

Bir yandan kahvemizi yudumlarken bir yandan da bahçenin diğer ikramı kiraz ve eriğinden atıştırarak sohbete başladık.

Eskilerden kimi sorduysam Seydişehir’in geçmişinden neyi merak ettiysem zorlamadan cevap verdi.

Hakikaten de yaşayan tarih Recep abi.

Bu güzel sohbetin tadı damağımızda kaldı.

Allah sağlıklı uzun ömürler versin Recep abi.