Kibriti bol olanın ateşi de bol olsun!

Geçen hafta muhtelif yerlerde orman yangınları oldu. Orman yangınları anız yangınlarının biraz büyüğüdür. Nedeni ne olursa olsun. İsterse faydalı olsun. Anız yangınlarına karşıyım. Nedeni çok basit. Hani şu karıncadan dolayı. Karıncaya sormuşlar “nereye gidiyorsun” diye. Karınca cevap vermiş “yakmasaydın hacca gidecektim” diye. Yine karıncaya sormuşlar: “Ne yapıyorsun?” Karınca cevap vermiş: “Sen susuz bırakmasaydın yangını söndürecektim…” Sonra kaplumbağaya sormuşlar: “Evin nerede?” Kaplumbağa cevap vermiş: “Yakmadan önce sırtımdaydı…” Aslana da sormuşlar “sen nesin?” diye. Aslan cevap vermiş, “sen ormanı yakmadan önce kraldım” şeklinde… Ve uzamış gitmiş sorular cevaplar. Hatta alageyik erik alıp dağa kaçamamış. Soruların hepsinin ucu insana gelmiş dayanmış. Kimi sigara içmiş atmış yola, biraz zengini puro içmiş atmış ormana. Kimi oturmuş dizlerinin üstüne yakmış cayır cayır... Yanan otlar görünmüş gözüne, ağaçlar görünmüş. Şeytanla dans etmiş insanoğlu ateşlerle birlikte. Sonra hammaddesi odun olan bir parça kâğıda para demiş. Onunla dünyaya hükmetmiş. Ev yapmış yanan canlar yerine, dükkân yapmış helal ekmek derdiyle. Sonra oteller yapmış “görgüsüzler tatil yapsın” diye. Yanan vatandır. Vatanın karıncası, böceği, kaplumbağası, aslanı, alageyiği. Yanan vatandır. Orman vasfı kaybettirilen çorak ve kurak. Çıplak. Yanan vatandır. Sonrasında yağmalanacak. “Tekrar ağaçlandıracağız” diyene inanma hiç. Orman ağaç değildir. Orman hayattır. Nerede olacak o dereler, nerede o kuşlar. Ormanla ilgili tek yasa tanırım ben. Tek yasa. Orman Çiftliği yağmalansa ya da ormanlarımız yansa! Rüyalarınız bol karıncalı, bol böcekli, bol alageyikli, bol kaplumbağalı olsun. Ey yiğit kalk haykır sesin duyulsun! “Ormanlarımdan bir dal kesenin boynu kopsun” Hani o ateşi su, odunu balık olan İbrahim’i yakmayan günün sahibinin gazabı pek acıdır. Yakıcıdır. Onları biliyor bu millet. Yakanı, yağmalayanı biliyor bu millet, Onlar ateşin çocukları, Kibriti bol olanların ateşinin bol olması dileğiyle!