Geçtiğimiz hafta Necmettin Erbakan Üniversitesi Ahmet Cengiz Mühendislik Fakültesi konferansında “Engelsiz Yüreklerle Hayata Dair” söyleşisi yapıldı...  Söyleşide konuşanlar ilçemizin yakından tanıdığı İzzet Eker hoca, Ümmügülsüm hanımefendi ve şair Muhammet, ayrıca aynı okuldan bir öğrencimizdi.  Engelliler ve katılanlar adına nitelikli, hayatın içinden, doyurucu bir programdı.. Şahsen ben etkilendim ve çok şey öğrendim...  Böyle programlarda özellikle öğrencilerin katılımını sağlamak ve sonuna kadar tutmak çok zor ama bu programa öğrenciler hem gönüllü katıldılar hem de sonuna kadar dikkatli bir şekilde takip ederek söyleşiye ortak oldular...  Bir işten netice almak için Avrupalılar ve Türkler karşılaştıklarında, “Avrupalılar bir işin etüdünü ve planlamasını iyi yapar, belirli bir program disiplinli çalışması ile sonuç alır. Türkler ise bol bol konferans ve seminer yapar yapacağı iş havada kalır” demişler.  Ama bu söyleşi öyle değil... Daha bir hafta geçmeden bazı engelliler adına güzel işlere sebep oldu...  Söyleşi de öne çıkan çoğu kurumlarda asansör olmayışı, olanların engelli kullanımına elverişli olmaması dile getirildi hatta konferansın yapıldığı salonda engelliler düşünülmediği, okul girişinde engelli rampası olmayışının altı çizildi ve bu konuda şöyle bir sonuç çıktı...  Engelliler için bu sorunun önemli olduğu daha binalar yapım aşamasındayken bu eksikliğin giderilmesi için çaba sarf edilmesinin altı çizildi...  Duyduk ki programdaki bu eksikliği haberlerden öğrenen Fakülte Dekanı sayın Prof. Dr. Muzaffer Şeker, konferans salonuna ve okul girişine rampa yapılması için harekete geçmiş...  Bizde söyleşi sırasında basın olarak bu işi iyi takip edelim demiştik. Bir engelli babanın tekerlekli sandalyeye bağımlı çocuğunu oradakilerin yardımı ile Kaymakamlık binasına çıkardığını gördüm. Asansörü niye kullanmadığını sorduğumda bozuk olduğunu öğrendim...  Daha sonra inşaatı devam eden ilçe emniyet müdürlüğü karşısındaki Adil Camisine gittim, cami derneği bu konuyu göz ardı etmemiş ama layığı ile yapılmasının iyi olacağı belirtildi. Maalesef adliye sarayında girişte engelli rampası yok, asansörlerde engellilere uygun değil.  Vergi dairesinde de asansör olmadığı için alt katta engellilere hizmet vermek için bir masa oluşturmuşlar. Kızılay düğün salonu çalıştıranlara da teşekkür bu eksikliği gördükleri için engelli asansörü yapmışlardı. Belediye binasına da sonradan yapıldı. Okullarımızın da çoğunda yok. Sonradan yapmak isteseler de derme çatma oluyor.  Bunları neden anlattım..  Geçen geçti artık yeni yapılacak özellikle kurumlarda, konutlarda ve diğer özel kurumların da bu sorunun göz önünde bulundurularak muhakkak engelliler için rampa ve asansör yapmaları gerekiyor. İş işten geçtikten sonra zor oluyor.  “Bize acımayın, projeleriniz de bizim yaşamımızı kolaylaştıracak yeniliklere yer verin... ” diyen engellilerin isteğini ve sözlerini dikkate alarak destek verin.  Şahsen bende göz ardı ettiğimiz bu gerçeği köşe yazımla dillendirip engelli kardeşlerime destek olabilme gayreti içerisinde oldum... Unutmayalım ki hepimiz birer engelli adayıyız...